Bazen boğazımdaki düğümü çözecek gibi oluyorum
Bazen o beni çözüyor ne yalan söyleyeyim
Yaş aldıkça daha az kitap okuyorum
Bi bakıma daha az yaşadığımı hissediyorum demek bu
Böyle hayal etmemiştim.
Gözlerimde kan birikiyor gün aşırı
Bir de içli şiirler okumaksızın
Hayata içerleme yolunda ilerliyorum.
Ama bazen, belki nadiren yahut binde bir
Böyle çok güzel sözler ettiğim hissine falan kapılıyorum
Sonra acaba bu benim sesim mi diye şaşırıyorum
Başkalarının hırkalarını giye giye
Başkalarının fıkralarını duya dinleye
Yeni bir ben inşa etmek istiyor,
Eski benin içinde çok sıkı-yıkılıyorum
Az biraz tarihi olan bir nesne veya bir yer görünce
Kim bilir burada ne hayatlar yaşandı
Ne düşünüldü, ne hayaller kuruldu,
Ne tatlara yahut acılara varıldı diye diye
Derin derin düşüncelere kapılıyorum,
Sonra diyorum tüm bu sancılar
-yahut sanrı da denebilir- nene gerek senin
Niçin bazı deniz kıyılarında sular değil de dalgalanan sanki benim.
Anlatamamaktan şikayet edecek yerde değilim
Ben daha çok, anlamıyorum.
Tanrım, bir anlam arıyorum başlamayan ve bitmeyen
Yine de bilirim ozanlar haklı
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm
Sarılınca geçmeyen.
